نامه هایی به ماهکم.هفته سی و ششم

هفته سی و ششم

سلام ای امید من

سی و شش هفته است که در شکم مادرت در درون مادرت در حال رشد کردن و بزرگ شدنی.سی و شش هفته زندگی..

گهواره خالی از تو رو تکون می دم و تو رو درونش تصور می کنم و قربون صدقه ات میرم..برات لالایی می خونم.

چیزی نمونده تا اومدنت.رفتیم و بیمارستانی که قراره چهار مهر در اونجا به دنیا بیایی رو دیدیم و همه مون قلبمون تند تند زد از ذوق زدگی :)

مراقب خودت باش.ماچ ماچ

*نوشته شده درشانزده شهریور